ปรัชญา...ปรสิต

เวลาที่หยิบเอาหนังสือการ์ตูนที่เคยอ่านแล้วตอนเด็กมาอ่านใหม่อีกครั้ง ความรู้สึกในตอนนั้นกับตอนนี้มันช่างแตกต่าง เรื่องบางเรื่องเคยเข้าใจอย่างนึง มาตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นอีกอย่าง เรื่องบางเรื่องเคยไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ก็ทำให้เข้าใจมากขึ้น แปลกมากๆ ทั้งที่เซลล์สมองเราไม่ได้พัฒนาขึ้นอีกต่อไปแล้ว มีแต่จะตายลงๆ แต่ทำไมพอมนุษย์โตขึ้น กลับยิ่งฉลาดขึ้น!!!

วันนี้เช่าการ์ตูนเรื่อง ปรสิต ที่เคยอ่านตอนป.6 มาอ่านอีกรอบ พออ่านจบก็รู้สึกว่า วันพรุ่งนี้ต้องไปเดินเซ็นทรัลและซื้อยกชุดมาเก็บไว้ เพราะเป็นการ์ตูนที่ดีมากๆ แม้จะอ่านแล้วทำให้ต้องใช้สมองมากขึ้น (ถ้าคนอ่านรู้จักคิด) แต่รู้สึกว่า จะปล่อยให้การ์ตูนเรื่องนี้หลุดมือไปไม่ได้

เรื่องมีอยู่ว่า วันนึง ไม่รู้วันไหน มีปรสิตจากต่างดาว เข้ามาในโลก และพยายามที่จะยึดเอาสมองของมนุษย์เป็นของมัน หลังจากยึดสมองได้ มันก็ควบคุมร่างกายทั้งหมดของมนุษย์ แต่ที่น่าแปลก คือ ปรสิตได้รับคำสั่งให้มาเกิด เพื่อ กินมนุษย์ ทั้งที่กินอย่างอื่นก็ได้ แต่พวกมันก็ยังดำรงชีวิตตามคำสั่งให้กินมนุษย์

มาคิดๆดูให้ดี มนุษย์เราที่เกิดมาก็เหมือนได้รับคำสั่งอะไรบางอย่าง และคำสั่งนั้นผลักดันให้มนุษย์ สืบเผ่าพันธุ์และดำรงชีวิตต่อไปจากรุ่นสู่รุ่น ในเรื่องมันจะมีปรสิตบางตัวที่มีความคิดมากกว่าตัวอื่น มันถามตัวเองว่ามันเกิดมาทำไม ทำไมมันต้องกินมนุษย์ เมื่อสุดท้ายมันสามารถหาคำตอบได้ และไม่มีใครรู้ว่า คำตอบนั้นคืออะไร มันก็เลือกทางที่จะตาย ทั้งที่จะเอาตัวรอด ณ ขณะนั้นก็ทำได้ แต่มันเลือกทางที่จะตาย มันไม่อาจจะเป็นมนุษย์ได้ ไม่ว่ามันจะมีความคิดแค่ไหน มนุษย์ก็จะมองมันเป็นแค่สัตว์ประหลาด และพวกสัตว์ประหลาดอย่างปรสิตตัวอื่นๆ ก็มองว่า มันแตกกลุ่ม เมื่อเป็นมนุษย์ก็ไม่ได้ เป็นปรสิตก็ไม่ได้ มันจึงเลือก "ความตาย"

==>ปรสิตที่อาศัยผู้หญิงคนนี้แหล่ะ ที่เลือกความตาย คงเพราะท้ายที่สุดแล้ว แสงสว่างปลายอุโมงค์ของความทุกข์ก็คือความตาย(มั๊ง??)

ไม่ว่าจะมนุษย์หรือสัตว์อื่น หรือแม้กระทั่งสัตว์ประหลาด(ถ้ามี) มันก็ต้องทำอะไรตามที่คนกลุ่มใหญ่ โดยไม่คำนึงถึงเหตุผล แม้ว่าเรื่องบางเรื่องจะมีเหตุผลฟังได้ แต่ถ้ามันแตกต่าง ความแตกต่างก็จะเปลี่ยนเป็นความแตกแยก มนุษย์ไม่ยอมรับคนที่เก่งกว่าตัวเอง เมื่อใครเก่งกว่า คิดอะไรได้มากกว่า และความคิดนั้นเหนือล้ำกว่าที่มนุษย์ธรรมดาจะเข้าใจได้ มนุษย์ฉลาดก็ไม่ได้รับการยอมรับ เช่นเดียวกับที่ ยอดนักปราชญ์เช่น โสเครตีส เคยอยู่ในสภาพลำบากนั้นมาก่อน มนุษย์ไม่ยอมรับคนที่โง่กว่า เพราะถือว่า เป็นภาระ เป็นตัวถ่วงของวงสังคม ไม่ว่าคนนั้นจะมีประโยชน์หรือไม่ สรุปแล้ว มนุษย์ไม่ยอมรับใครเลย นอกจากพวกพ้อง หรือ มนุษย์อื่นที่ถูกมองว่าเหมือนกัน คนจึงอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม และในกลุ่มนั้น จึงมีแต่คนชนิดเดียวกัน ประเภทเดียวกัน พระพุทธองค์เล็งเห็นในสิ่งนี้ (หรือเปล่าไม่รู้ เดาเอา) พระองค์จึงตรัสว่า คนเช่นไร ย่อมคบคนชนิดเช่นนั้น

สาเหตุของความคิดรวมกลุ่มเฉพาะคนลักษณะเดียวกันนั้น น่าจะมาจากการที่มนุษย์อ่อนแอ ขี้อาย มองโลกในแง่ร้าย และใจแคบ
มนุษย์อ่อนแอ จึงได้คิดว่า ถ้าคนอ่อนแอมารวมกันอยู่จำนวนมาก ก็จะเหมือนไม้ไผ่ก้านเล็กๆ รวมกันเป็นมัด หากคิดจะหักก็ไม่ง่าย แต่ว่า ไม้ที่จะมัดรวมกันได้ มันก็ต้องเหมือนๆกัน ถ้าเล็กบ้างใหญ่บ้าง อ้วนบ้างผอมบ้าง มัดมันก็ไม่แน่น ก็ยังทำลายได้ง่ายเหมือนเดิม เพราะฉะนั้น สิ่งใดที่แตกกลุ่ม สิ่งนั้นก็ต้องถูกกำจัดออกไปก่อน
มนุษย์ขี้อาย เวลาจะทำอะไรจึงต้องการสายตาที่เป็นกำลังใจจากคนรอบข้าง ไม่กล้าแสดงออกอย่างเต็มที่ จึงมารวมกลุ่มกับคนที่เหมือนๆตัวเอง เวลาทำอะไรจะได้ไม่รู้สึกแปลก
มนุษย์มองโลกในแง่ร้าย เมื่อเวลาที่จะทำอะไรมักคิดเสมอว่า คนอื่นๆกำลังจ้องมา และทุกสายตากำลังดูถูกดูแคลน จับจ้องด้วยความไม่เป็นมิตร เพราะฉะนั้น จึงพยายามที่จะรวมกลุ่มเฉพาะกับคนที่มีลักษณะเหมือนๆกัน เพื่อที่จะได้ไม่มีใครมองใครด้วยสายตาดูถูกดูแคลน เพราะที่คนหนึ่งทำก็จะเหมือนกับที่อีกคนทำ
มนุษย์ใจแคบ ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น มนุษย์อยากเป็นผู้พูดมากกว่าผู้ฟัง ทั้งที่การฟังให้สาระมากกว่าการพูดแท้ๆ มนุษย์มักคิดว่า คนที่คิดแตกต่างจากตัวเอง เป็นคนบ้า ประหลาด เข้าใจยาก หลุดโลก เพราะใจแคบคิดว่าตัวเองดีที่สุด ถูกที่สุด เก่งที่สุดเสมอ

มาถึงตรงนี้ทำให้นึกถึง "ระบบสังคมอุปถัมภ์" ของไทย การเล่นพรรคเล่นพวก การเล่นเส้นสาย มันก็มีจุดกำเนิดมาจากตรงนี้นี่เอง การรวมกลุ่มของคนที่คิดเหมือนกัน คือ การทำชั่วเป็นการเอาตัวรอดอย่างหนึ่ง คิดแค่นี้ การทำชั่วก็มีเหตุผลสนับสนุนเพียงพอ ทำให้จุดกำเนิดที่ว่า เป็นตัวสร้างกลุ่มก้อนแห่งคอรัปชั่น และหยั่งรากฝังลึก ชนิดที่ปราบไม่มีวันหมด
ซึ่งเอาจริงๆแล้ว "ไอ้พวกปรสิตในคราบนักการเมือง"นี่แหล่ะ

*****เดรัจฉาน ตัวจริง*****